- aşna
- is.1. Dost, yaxın, tanış, tanış-biliş, yoldaş. Qəriblikdə yada düşər yanaram; Aşna, yoldaş, yar, müsahib, ellər, hey! M. V. V.. <Şəhrəbanı xanım:> Srağagün aşnası zərdablı Qurban bəyə kağız yazdı ki, Şamaxı çəngilərinin vədəsini alsın, toya göndərsin. M. F. A.. Bir neçə il bundan əqdəm İrandan Tiflisə bir aşnam gəlmişdi. Ə. H.. // Bəzən müraciət yolu ilə deyilir. Aşna, mən buna razı deyiləm. Aşna, qorxdun ha! – <Tofiq:> . . Aşna, öz aramızdır, yaxşı ovçusan. M. İ.. // Bəzən zarafat, istehza, kinayə ilə deyilir. Bəyin fikrinə gəldi ki, aşnam məni əkmək istəyir. M. C.. <Əhməd:> Özü də aşnamın bu saat işi, deyəsən, yaşdır. Ə. Ə..2. köhn. Qeyri-rəsmi arvad, yaxud kişi; oynaş. <Hacının oğlu> arvadından savayı, bir rus qızı da aşnası var idi. Ə. H.. Cəld qapını açan bu xanım indi aşnasının gəlişindən narazı kimi olmuşdu. M. Hüs..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.